Vèrb d’Estat

Pèire Alexandre Anglade, «coordinator en carga de l’animacion de pòrta-paraula» del grope LREM a la Cramba, s’exprimissiá, a la ràdio, a prepaus de la modificacion de l’article 1 de la Constitucion, que i vòlon apondre : «França garantís la preservacion de l’environament e de la diversitat biologica e lucha contra lo desreglament climatic».

Coma la causida del vèrb «garantir» pel President sembla pas far l’unanimitat, lo deputat interrogat respondèt que tenián a emplegar un «vèrb d’accion», per plan marcar la siá volontat de se bolegar.

Al Guston que l’escotava, li tornèt çò que lor disiá lo regent dels vèrbs: se classificavan en vèrbs d’estat, pas que sièis o sèt, li semblava, èsser, paréisser, demorar..., e en vèrbs d’accion, totes los autres.
- Seriá estat malurós que ne’n trapèsson pas un! s’espetèt lo Guston.

Lo regent ajustava que un vèrb d’accion se podiá emplegar a la votz activa, lo subjècte fasent l’accion, òc ben, mas tanben a la votz passiva, dins lo cas que lo subjècte subissiá l’accion, e doncas dins aquel cas, qu’èra pas pus actiu, e que lo vèrb d’accion podiá aital descriure un estat.

Li tornava al Guston, que parlavan tanben del Vèrb al cataquisme. S’escriviá ambe una majuscula, lor disiá lo curat; designava la Paraula divenca, aquela Paraula que creèt, que per Diu, li sufisiá de dire per far.

Plan segur, sèm dins una Republica laïca, que lo nòstre President es pas, coma lo rei de l’ancian regime, lo representant de Diu sus tèrra, e que la siá paraula es pas pus un reson del Vèrb.

Mas nos poiriam demandar se, eiretièrs d’una cultura crestiana, a d’unes, lor ne demòra pas la pesada d’aquela concepcion de la fòrça del Vèrb, e se per eles, pensan pas que «dire» es «far» e que, coma lo del Paire Celèsta, lo Vèrb d’Estat es Vèrb d’accion.

tornar a la lista