Un dimenge de prima

Lo Guston, bon ciutadan, s’èra promés d’anar votar. Mas quand escotèt lo President, lo dijòus d’abans, e que foguèt al fial de las mesuras d’embarrament, comencèt de trantalhar : baste que me posque anar crompar lo pan, mas préner de risques per anar votar, que de mai dins lo vilatge i a pas qu’una lista, non, val pas lo còp !

Mas lo dissabte del ser, quand vegèt dins un reportatge coma avián organizat los burèus per que lo vòte se passèsse en tota securitat : gèl idro-alcoolica per se lavar las mans, marcas sul sòl per respectar la bona distància de l’un a l’autre, las cabinas de votar que s’i podiá amagar sens tocar las cortinas, l’estilò e lo bulletin de vòte personals que se caliá portar, se diguèt que colhonavan pas e qu’i podiá anar sens crentar pas res.

E lo dimenge del vèspre, cap a quatre oras, encambèt la bicicleta e s’encaminèt cap a la sala de las fèstas que s’i teniá lo burèu de vòte. Èra una polida vrespada de debuta de prima que veniá aprèp un periòde de pluèja longàs e lo Guston se congostava de caminar traquet traquet sus sa bicicleta. Crosèt fòrça monde sul caminòl que seguissiá per anar al vilatge, que se passejavan, entre amics. E quand arribèt davant l’escòla, se demandèt se, sus la plaça, s’i teniá pas una quermessa. Davant l’intrada de gropes que s’aprestavan a dintrar o que venián de sortir s’èran amolonats ; suls bancs qu’enrodavan la font d’autres prenián lo solelh ; d’autres susvelhavan los mainatges que se butavan suls balançadors, que lisavan suls tobogans d’un airal de jòcs vesin, que se perseguissián entre las cambas dels grands.

Lo Guston, en vesent aquela molonada de personas, davalèt pas de bicicleta. Se virèt e se’n tornèt a l’ostal en soscant a la credibilitat d’una paraula presidenciala.

tornar a la lista