Année

Lo pensament de Josèp, en tres nadalets

Tot just l’Enfanton se veniá d’endromir quand se presentèron en primièr, a l’intrada de l’estable, los pastres de l’encontrada en cantant:

Cantem coma cal
Cantem totes amassa
Cantem coma cal
Cantem Nadal!
(Èran anats) sus la montanha
Atrapar un aucelet;
(Lo tenián) per la cambeta
Per amusar l’Enfantet.(1)

Pensatz se l’Enfanton aviá enveja de dromir!
E foguèt pièger quand :

(Ausiguèron) las aubadas
Que se (venián) de sonar
Sus de trompetas dauradas
Dison qu’un Dalfin serà.
L’una fa tararà tararà tararèra
Lintampon laderitampon
Novèl vengut pichon popon.
(Dintrèron) dins l’estable
I (tirèron) lo capèl
(E i tornèron:) Tararà tararà tararèra...
(E de cridar:)
Sonatz pifres e trompetas
Timbalas e caramèls
E vos claras campanetas
Ambe lo còr dels angèls
Digatz-i:
Tararà tararà tararèra...(2)

Un tarrabastal de pas creire dins aquel estable! Pensatz se l’Enfanton podiá dormir, e la siá maire qu’ela tanben n’aviá besonh! Quand aqueles foguèron partits, n’arribèron d’autres, que semblavan mai rasonables:

Chut, chut, chut, chut,
L’enfant dròm, ne hasèm pas de brut! (çò disián.)
(Mas) Un monge escarabilhat
Vòu cantar lo magnificat.
Pendent que bastís la nòta
Josèp (que n’a un sadol) i pren la calòta, (e li far:)
Chut, chut, chut, chut...
(E vaquí que se presenta la Catarina, una desca a la man.)
- Qué li pòrtas, tu, Catin?
- Un grand bocin de bodin
Damb un talhon de hormatge
Per har dinnar lo mainatge!
(- Manca pas qu’un pinton de vin, i fa lo Josèp, per noirir un nenet, paura femna! E coma fasiá mina de se rebecar, lo det sus la boca:)
Chut, chut chut, chut...(3)

Non, lo monde son pas rasonables. E encara, sabiá pas, lo Josèp, que lo desfilat fasiá pas que començar e que seriá pièger quand arribarián los Reis Magues.

1. Cantem Nadal!
2. Nadal tindaire.
3. Chut, chut!

 

tornar a la lista