Las polas pondeiras

Las polas pondeiras pondon mai a la prima e en estiu que non pas a la tardor e en ivèrn. La causa ? La manca de lutz. Doncas se son dit que per melhorar lo rendement e l’amortiment e per corregir aquela anomalia de la natura, sufís d’expausar dins las gàbias o las galinièras las polas mai longtemps a la lutz, e d’i alucar lampas quand los jorns son cortets. Aital las polas se revelhon mai d’ora, se colcan mai tard, e, coma s’èra l’estiu perpetual pondon lo siu uòu cada jorn. Çaquelà ven un moment que la pola, en se faguent vièlha pond mens e acaba que pond pas mai. A aquel moment la pola acaba la siá carrièra dins una ola, lo ventre confle de farç. Se  per una pola que viu dins un environament natural l’esperança de produccion es de uèit ans, per una pola forçada de pondre un uòu cada jorn tot lo sanclame de l’an, es pas mai que de doas annadas.

vQuand arriba la prima, lo moment que las polas pondon a grand flam, nosautres, los umans, cambiam d’ora e nos levam tot d’un còp una ora mai lèu.

«Aquò càmbia pas res, nos dison, vos colcaretz una ora mai lèu !»

Òc ben. Lo Guston, ciutadan exemplar, fa pas al testut e lo primièr dimenge de la prima avança lo revelh d’una ora e se lèva abans lo cant del pol. Mas lo ser lo Guston se pòt pas colcar abans las polas, i a encara tròp de lum, lo Guston a pas sòm. Trigòssa davant la television, se passeja sus internet... e se pèrd aital una ora de sòm.

Se fa una rason, se ditz qu’aquò es lo mejan d’escapar a la siá condicion umana e que lo temps es tròp preciós per lo degalhar a dormir en plaça de produsir o de consumir, e que nos devèm regaudir, que los ciutadans clarvesents son a demandar a oitanta del cent que l’ora d’estiu siá mantenguda l’ivèrn e que tota l’annada nos posquèssem levar abans las polas e colcar aprèp elas.

tornar a la lista