Departementale 20

Per poder contornejar Tolosa en m’estalviar la rocada, aviái pres la departamentala 20.

Lèu foguèri alentit puèi arrestat. Arribava dins l’autre sens una camioneta cluquejant de pertot ambe sul teule lo panèl «convòi excepcional», e lo menaire que d’una man imperativa nos demandava de nos sarrar coma s’anava passar lo Sant Sacrament. E arribèt un momenton aprèp, un camionassàs mostruós, naut, tant larg que caminava las ròdas gaireben dins lo valat, que portava autant naut coma un ostal, larg a ne despassar la plata-fòrma, un batèu.

Aquel equipatge deviá venir de Mediterranèa e se’n anar cap a un pòrt de la Mar Granda; plan evidentament podiá pas passar jols ponts qu’encamban la rocada e lo convòi èra estat desvirat sus aquela departamentala. Coma èrem totjorn arrestats, aguèri léser de plan gaitar lo camionàs e lo siu menaire, plan atentiu, gaitant quora a dreita, quora a esquèrra se tocava pas res. Prèp d’el sus la tauleta de bòrd la taca jauna d’un gilet.

Dins l’esquina, sus la plata-fòrma portava un sòmi de vacanças, la mar, la pesca, las crosièras, un sòmi de vida daurada, lo luxe, las recepcions, los plasers a bèls mossecs. Me demandèri çò que podiá costar la crompa d’aquel batèu, l’entreten, la locacion d’una rada o d’una cala, lo transpòrt d’una mar a l’autra. Me demandèri tanben lo pes d’aquel léser sus l’environament. E me tornèt un article que veniái de legir sus las condicions de trabalh dels rotièrs meses en concurréncia ambe los dels païses de l’Èst, lo siu combat per mai de justícia e mai de dignitat.

Desapareguèt lo camionàs dins lo retrovisor, en s’emportant darrièr sus la plata-fòrma lo batèu e l’inchalhença e davant dins la cabina, un pelhòt jaune e los pensaments de la fin de mes.

tornar a la lista